Het merendeel van de in Nederland geregistreerde rechtspersonen is een besloten vennootschap. De aandelen van deze vennootschappen worden doorgaans gehouden door één of enkele aandeelhouders die tevens bestuurder van de vennootschap zijn. Indien een vennootschap twee of meer aandeelhouders heeft, is het raadzaam een aandeelhoudersovereenkomst te sluiten. Een van de bepalingen die vaak terugkomt in een aandeelhoudersovereenkomst is een zogeheten leaver-regeling.
Aan de hand van een recente uitspraak van de Rechtbank Rotterdam bespreekt ondernemingsrecht advocaat Dirk de Waard de leaver-regeling.
De leaver-regeling: doel en strekking
Een leaver-regeling strekt ertoe de bestuurder (die dus tevens aandeelhouder is) zo lang mogelijk in functie te houden, zodat desbetreffende bestuurder niet zomaar vertrekt en de toekomst van de onderneming op het spel zet. Het is namelijk vaak zo dat een bestuurder-oprichter veel kennis en kunde heeft die niet verloren mag gaan. Daarnaast zijn gekwalificeerde bestuurders schaars.
Een leaver-regeling zorgt ervoor dat een aandeelhouder-bestuurder twee keer nadenkt voordat hij vertrekt. De leaver-regeling bepaalt doorgaans dat een vertrekkend bestuurder zijn aandelen moet aanbieden aan de zittende aandeelhouders dan wel de vennootschap. De prijs voor de aandelen hangt af van de omstandigheden van het vertrek, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen een good leaver en een bad leaver.
Good leaver of bad leaver: een wezenlijk verschil
De kwalificatie van de vertrekkende bestuurder als good leaver of bad leaver is van wezenlijk belang. Indien sprake is van een good leaver dan is de prijs voor de aandelen in de regel gelijk aan de marktwaarde. In een bad leaver situatie wordt vaak een boete toegepast, om te voorkomen dat een bestuurder zo maar weggaat.
Doorgaans moeten de aandelen worden aangeboden tegen (een percentage van) de nominale waarde. Het verdient aanbeveling om voor beide varianten zo objectief mogelijk in de aandeelhoudersovereenkomst vast te leggen onder welke omstandigheden er sprake van is. Dit voorkomt procedures over de ‘uitleg’ van de betreffende leaver-regeling.
Casus: onvoldoende draagvlak als subjectieve maatstaf voor bad leaver
In de eerder aangehaalde procedure bij de Rechtbank Rotterdam was in geschil of er sprake was van een bad leaver situatie zoals omschreven in de aandeelhoudersovereenkomst. Hiertoe was maatgevend of er al dan niet sprake was van ontbreken van draagvlak bij het personeel voor de vertrekkend bestuurder. Deze maatstaf liet dan ook ruimte voor subjectieve invulling van zowel de betrokken werknemers als de betreffende bestuurder.
De vennootschap stelde dat het draagvlak ontbrak voor het functioneren van de bestuurder. De vennootschap onderbouwde dit met meerdere verklaringen van werknemers. De betreffende bestuurder betwiste onvoldoende gemotiveerd dat er een gebrek aan draagvlak was bij het personeel van de vennootschap. De Rechtbank oordeelde derhalve dat er sprake was van een bad leaver situatie en dat de bestuurder gehouden was zijn aandelen tegen nominale waarde over te dragen aan de vennootschap.
Omschrijving van de kwalificatie als good leaver en bad leaver essentieel
In dit artikel is de leaver-regeling tegen het licht gehouden. Gebleken is dat het van essentieel belang is om de kwalificatie van good leaver en bad leaver zo objectief mogelijk te omschrijven in de aandeelhoudersovereenkomst. Dit voorkomt gerechtelijke procedures over de uitleg van de betreffende leaver-regeling.
Neem contact op
Heeft u vragen over een leaver-regeling of wilt u hulp bij het opstellen van een leaver-regeling, neem dat contact op met Dirk de Waard. Hij helpt u graag verder.
